rosa

Zastanawiałam się ostatnio nad tym, że każdy z nas ma dwie osobowości, nawet, jeżeli sam o tym nie wie.

Pierwsza jest zazwyczaj jest dostępna dla wszystkich, taką osobowość zna Twoje otoczenie.

Drugą natomiast skrywamy głęboko w naszy wnętrzu, to ona rozmyśla wszystko i ma "własne zdanie" na dany temat.

Ale zastanawiam się czy ja przypadkiem nie mam trzech osobowości...

Jedno trzeba mi przyznać: nie mam stałego zdania. Często je zmieniam, a moje upodobania mogą się komletnie zmienić w ciągu jednego dnia.

Dlaczego tak się dzieje...?

Pajęczyna tych samych snów, jedno wspomnienie...

Pamiętam je jak przez mgłę, a jednocześnie są tak wyraźne...

Mała świecąca kulka, unosząca się w powietrzu... Dotknięcie i rana, która zaraz sama się goi...

Szkielet kota pod poduszką, ożywający na moich oczach...

Latająca skarpetka...

Bieg po utracenie...

Cichy szum, świst tysięcy skrzydeł raniących małego chłopca...

I jedno, niezapomniane...

Chłopiec na śniegu, w środku trzech szóstek ułożonych pod idealnym kątem...

Czy to wspomnienia, łuda ze snów, czy prawdziwe cuda?

Jestem, który jestem...?

Dla mnie tajemnicą są różna sprwawy. Głównie to uczucia, jakie żywię do danego przedmiotu lub osoby. Nie mówię o nich w życiu, łatwiej jest mi o nich napisać tam, gdzie nikt z moich znajomych nie zajrzy. To głównie przed nimi ich strzegę.

Często słuchamy tego, co mówią inni zamiast po prostu zrobić to, co chcemy.

Boimy się odrzucenia.

Czy fakt, że jesteś inny sprawia, że jesteś gorszy?...